www.shirogane.fora.pl

Chinmoku Yokai

Wszystko zaczęło się w grudniu 1996 roku, kiedy dwaj młodzi chłopcy - Yukito (bas) i Kazuki (gitara) - postanowili, że chcą razem grać. Zespół, początkowo dwuosobowy, szybko wzbogacił się o Hiro (perkusja) oraz Yukiego (wokal). Talent wokalisty pozostali członkowie grupy odkryli dopiero w klubie karaoke - czyżby nie przyznał się im, że wcześniej przez 3 lata śpiewał w chórze?! Wink

. Raphael posiadał jeszcze piątego, nieoficjalnego członka zespołu - Mocchan'a (klawisze).

Po ustaleniu ostatecznego składu zespołu w marcu 1997 roku 16-to letni wówczas chłopcy zrezygnowali ze szkoły i przeprowadzili się do Tokio. Przyjaciel Kazukiego - Shunsuke Takahashi, który zaopiekował się nim, kiedy ten uciekł z domu został managerem zespołu a niejaki pan Koichi Hirai producentem. I wystartowali. Już w grudniu 1997 roku zagrali pierwszy koncert. 7 kwietnia 1998 roku, na siedemnaste urodziny Kazukiego ukazał się ich pierwszy album "Lilac". Później wydali jeszcze single: "White Love Story" (20.02.1999), "Sick~XXX kanjya no karte" (20.02.1999), "Yume Yori Sutekina" (29.04.1999) oraz "Sweet Romance" (29.04.1999). Ich twórczość była bardzo ciepło przyjmowana przez publiczność, bilety na ich koncerty niemal od początku sprzedawały się w ciągu jednego dnia, co na scenie indiesowej wcale nie jest takie oczywiste. Powstał też fanklub zrzeszający wielbicieli Raphaela. Talent chłopaków został szybko doceniony i 28 maja 1999 zagrali w Shibuya Koukaido ostatni koncert jako zespół indies. Następnie już jako major wydali kolejne single (chronologicznie): "Hana Saku Inochi Aru Kagiri" (23.07.1999), "Eternal Wish todokanu no kime e" (01.10.1999), "Promise" (20.11.1999), 1 grudnia 99 roku ukazał się album "Mind Soap" (na okładce Kazuki w wannie pełnej piany Wink

), potem singiel "Lost Graduation" (02.02.2000), mini album "Sotsugyo-graduation" (23.03.2000), singiel "Evergreen" (23.08.2000) oraz 1 listopada 2000 roku ostatni już z czasów istnienia zespołu singiel "Akikaze no Rhapsody". Później wydano jeszcze album "Fumetsuka" (21.02.2001) oraz kompilację singli "Raphael Singles" (01.08.2001)

Mimo dużej popularności z biegiem czasu w zespole pojawiły się sygnały, że dzieje się coś niedobrego. Chłopcy rozwijali się muzycznie, dorastali i ich preferencje stylu muzycznego zaczęły się wyraźnie różnić. Kazuki chciał powrotu do visual i grać w stylu "neoclassical industrial", miał zresztą własny zespół - Yuri Juujidan, dla którego pisał muzykę i teksty (sam chciał zając się wokalem). Yuki i Hiro założyli w tym czasie własny zespół - rice. Fani przyjaźnie odnieśli się do tego projektu i łatwo przeszli do obozu rice. Głos Yukiego sam w sobie przedstawia klasę, a Yuki dał również się poznać jako kompozytor (niektóre ballady Raphaela są napisane właśnie przez niego). Tak więc część fanów Raphaela to byli fani Yukiego, którzy wiernie kibicowali mu we wszystkich planach (i dalej to robią Razz

). Yukito dopiero w 2002 roku założył rock'n'roll'owy zespół Black Love w którym został wokalistą, a klawiszowiec Mocchan zajął się organizacją show z udziałem transwestytów @___o Raphael mimo niejasnej sytuacji jako grupa nagrali jeszcze jeden singiel - wspomniany już "Akikaze no Rhapsody", który ukazał się 1 listopada 2000 roku. Dzień wcześniej, 31 października, Kazuki popełnił samobójstwo przez przedawkowanie środków uspokajających/nasennych/przeciwbólowych. Jego ciało znalezione zostało następnego dnia a 4 dni później odbył się pogrzeb w gronie rodziny i najbliższych przyjaciół. Na spotkaniu z fanami, które odbyło się jakiś czas potem Hakuei, Ryutaro, Kamijo, Kiyoharu i Yasu (członkowie zaprzyjaźnionych zespołów) wygłosili przemówienia...... Jak się okazało, Kazuki pożegnał się z wszystkimi w pamiętniku internetowym przez siebie prowadzonym, a Hiro w wywiadzie później wyznał, że od dawna się tego obawiali. Kazuki często powtarzał, że nie chce skończyć 20 lat. Po jego śmierci ukazały się 3 poświęcone mu pamiątkowe photobooki - Evergreen, Teenage i Daisuki Kajurin. [photobook - album zawierający kolekcję zdjęć].

Zespół dokończył zaplanowaną trasę koncertową już bez Kazukiego. Ostatni koncert nie został zarejestrowany. (Nazwę "last" posiada ostatni indiesowy koncert Raphaela, ale nie jest to ostatni live zespołu, gdyż potem grali jeszcze dużo koncertów jako major) 17 stycznia 2001 roku zespół Raphael ostatecznie zakończył działalność i przeszedł do historii.

Raphael należał początkowo do grup visual'owych. Ich najwcześniejsze stroje przypominają baśnie - możemy zobaczyć np. Kazukiego jako czerwonego kapturka (?) (tak to wygląda^^), Yukito jako równie śliczną dziewczynkę, Yuki zaczerpnął inspiracje zdecydowanie z baśni tysiąca i jednej nocy - jako Dżinn prezentuje się wspaniale. Yuki często prezentuje się też w cylindrach, miał taki i w PV "Yume Yuri Sutekina" i w "Akikaze" i na kilku sesjach zdjęciowych. Hiro jako bawarski junak jest świetny  Późniejsze stroje zespołu przywodzą na myśl alby, których nie powstydziliby się duchowni katoliccy. Długie, powłóczyste szaty, czasem bogate w zdobienia i najczęściej białe. Anielska biel wydawała się tak pasować do muzyki, zespołu, jego nazwy. Stroje uzupełniają szerokie płaszcze-peleryny. Na początku istnienia grupy, przed sesją zdjęciową promującą "White Love Story" Kazuki sam uszył w noc poprzedzającą sesję kostiumy dla całej grupy z tego, co udało im się zdobyć dzień wcześniej. Wtedy nie mogli sobie pozwolić na nic innego. Ale warto popatrzeć na efekt! I to jaki !!!! ^^ W ogóle Kazuki szybko wysunął się na pozycje lidera - komponował piosenki, pisał teksty, zajmował się projektowaniem okładek oraz wizerunkiem grupy. Raphael miał szczęście do poznawania i zaskarbiania sobie przyjaźni wielu innych artystów japońskiej sceny muzycznej. Na jednym z koncertów Kazuki wystąpił na przykład w ubraniu wokalisty David Shito:al. (był z tego powodu taki szczęśliwy, mówił o tym w wywiadzie, musiał naprawdę lubić i podziwiać Pietoro), przyjaźnili się też z Hakuei (Penicillin), Anchangiem (Sex Machineguns), Kiyoharu (Kuroyume, Sads), zespołem Lareine, Janne da Arc, Plastic Tree, La'Mule, S czy Rouage. Z niektórymi z nich mieli wspólne sesje zdjęciowe i wspólnie pokazywali się w programach TV. Raphaela lubili też najwyraźniej dziennikarze z takich magazynów jak SHOXX czy Vicious, na co wskazuje częstotliwość i spora ilość miejsca, jaką tam zajmowali [to magazyny muzyczne, w których prezentowane są zespoły, muzyczne nowości wydawnicze, wywiady oraz przede wszystkim piękne, profesjonalne sesje zdjęciowe zespołów. W Japonii muzycy są równocześnie "modelkami", ale o tym co i dlaczego kiedy indziej Wink

]. Bardzo dużo koncertowali, Yuki przyznał się kiedyś, że bardzo lubi kontakt z publicznością. Kilka z ich koncertów zostało nagranych i choć Raphaela już nie ma, to dzięki temu my - spóźnialscy - wciąż mamy namiastkę tego, co straciliśmy. Zespół pojawiał się również w popularnych programach telewizyjnych, podczas których udzielali wywiadu, opowiadali o sobie, nowościach w zespole, grali i - przede wszystkim - dawali się lepiej poznać. Piosenki Raphaela zdobywały wysokie miejsca na listach muzycznych. Powstało także sporo videoclipów (czyli w skrócie PV - promotional video), wśród których wyróżnia się prześliczne "Hana Saku Inochi Aru Kagiri" ze słynną już fryzurą wokalisty a'la "wymiar sprawiedliwości", "Evergreen" (w tym PV zespół porzuca visualowy image, co nie spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem wśród fanów - ja tych fanów nie rozumiem, przecież wyglądają tak słodko*_*) przejmujące swą innością "Lost Graduation" oraz niesamowite wręcz "Akikaze no Rhapsody", które zawsze wywołuje u mnie zachwyt i dreszcz po kręgusłupie. Ciekawy, refleksyjny scenariusz połączony z najpiękniejszą wg mnie balladą Raphaela, elfi? anielski? nieludzki w każdym razie image członków zespołu stworzyło clip, który się długo pamięta.

Jak można scharakteryzować samą ich muzykę? Uważam, że nie da się jej oddać słowami. To trzeba usłyszeć i samemu ocenić. Jest unikatowa z kilku względów: przede wszystkim głos wokalisty, rozpoznawalny już po kilku sekundach. Dźwięczny, o dużej mocy, skali, zdolności do modulacji i bardzo Yukowy^^. Wpadające w ucho piosenki, wśród których są i ballady i szybkie rockowe kawałki - każdy coś dla siebie znajdzie. Potrafią stwarzać nastrój, do jakiego niewiele innych grup jest zdolnych. Słowa piosenek poruszają tematykę od wesołej, miłosnej po refleksyjną. Chciałam zwrócić szczególną uwagę na jeden tekst. Piosenka Lost Graduation, którą napisał Kazuki wyraźnie różni się od innych. Wyraża samotność, strach i obawę przez niezrozumieniem lub może niezaakceptowaniem przez świat "po drugiej stronie drzwi" Mówi: "nie zapomnijcie mnie, proszę, nie zapomnijcie mnie". Interpretuje się tą piosenkę jako zapowiedź późniejszego dramatu. Mam nadzieję, że się zdołałam przybliżyć Wam nieco ten zespół^^ Jeśli Was zaciekawili, zachęcam do zapoznania się zarówno z twórczością Raphaela jak również z Yuri Juurjidan, rice, Unzu oraz Black Love. Może jeszcze kiedyś do nich wrócimy? ;}

CZŁONKOWIE:

Yuki (Yuki Sakurai)

Data urodzenia: 11 lipiec 1981
Grupa krwi: B
Wzrost: 177 cm
Waga: 60 kg
Wokalista, zawsze ma długie włosy, najczęściej blond, ale zdarzały mu się niebieskie, różowe itp. Początkowo mieszkał w Tokio z Yukito - Yuki gotował a Yukito sprzątał, bo Yuki był za leniwy ^^; Powiedział, że nie wyobraża sobie życia bez śpiewania. Strasznie chudł podczas koncertów. Nie miał oporów przed fanservicami i siał postrach na scenie ;P~~ Lubi dziewczyny w sailorkowych mundurkach.
Jak się śmieje to klaszcze w łapki. Lubi zespół Luna Sea. Jego hobby to tropikalne rybki akwariowe (i wlicza w to żaby XD). Aktualnie wokalista Unzu.

Hiro (Kazuhiro Murata)

Data urodzenia: 17 listopad 1981
Wzrost: 177 cm
Waga: 61 kg
Najmłodszy w zespole. Bardzo cierpliwy i spokojny człowiek. Pozwalał reszcie grupy na wszelkie wybryki, a do Yukiego miał wręcz boską cierpliwość (co widać szczególnie w rice *_*) . W podstawówce nienawidził jarzyn. Jego ulubiona manga to Dragon Ball. Chciałby żyć w jakimś większym kraju niż Japonia. Lubi deszcz i jesień. Twierdzi, że w poprzednim życiu był chyba farmerem.

Yukito (Yukito Honda)

Data urodzenia: 23 maj 1981
Grupa krwi: A
Wzrost: 170 cm
Waga: 48 kg
Założyciel Raphaela. Z wyglądu szara cichutka, spokojna i cute myszka, ale on sam chyba tak nie uważa. Muzyka i słowa które śpiewa w Black Love wyraźnie o tym świadczą. Niedawno zrobił sobie tatuaż na pół łapki. Twierdził, że Kazuki cierpi na wrodzoną głupotę (a Kazuki mówił, ze nie cierpi pryszczy Yukito - taaa...kochali się jak bracia :}) Podobno łatwo doprowadzić go do łez. Z Yukito związany jest jeden z najgłośniejszych skandali japońskiej sceny muzycznej ostatnich lat - siedział kilka miesięcy w areszcie za hodowlę i sprzedaż marihuany - teraz ma trzyletni wyrok w zawieszeniu na 2 lata. Żonaty.

Mocchan/Mochan/Muchan [w różnych źródłach różna pisownia] (Tachi Kurami)
(BRAK FOTY)
Data urodzenia: 28 grudzień 1977
Wzrost: 172 cm
Waga: 57 kg
Przyjaciel Yukiego i Hiro również prywatnie, pomagał zarówno grupie Raphael jak i rice. W klubie drag queen, w którym pracuje ma na imię Victoria. Brał udział w sesji zdjęciowej z Ayą (gitarzysta Psycho le Cemu).

Kazuki (Kazuki Watanabe)

Data urodzenia: 7 kwiecień 1981
Grupa krwi: B
Wzrost: 175 cm
Waga: 54,5 kg
Miał dużo tatuaży i kolczyków w całym ciele, nie do końca nawet wiadomo ile XD
Zazdrościł Yukiemu figury aż wreszcie zastosował tak drakońską dietę, że Yuki zaczął wyglądać przy nim pulchnie. Lubił sernik :3 Cierpiał na pracoholizm, ale mówił, ze na zmartwienia najlepszym rozwiązaniem jest sen. W klubie karaoke śpiewał "Yokan" Dir en grey. Był fanem Morning Musumek, płakał ze wzruszenia na ich koncercie. Uciekł z domu w wieku szesnastu lat po kłótni z ojcem, który nie zgadzał się na to, by został muzykiem. W książeczce do albumu "Sotsugyo" napisał, że ojciec go bił.

Rosses

Hana Saku Inochi Aru Kagiri to piękna piosenka, a teledysk ją na dodatek wzbogaca.
Jak spojrzałam na datę założenia zespołu to się spodziewałam jakiś starszych osób, ale nie! Yuki ma piękny głos lecz jego wygląd jest 100 razy lepszy.